حالم بده

یوقتایی باید از همه چیزایی که یه زمانی مال خودت بودن دل بکنی ...  منم دل کندم ... سخته ... تلخه .. درد داره ... ولی من قوی ام ... تحمل می کنم ...دیگه قید همه چیز و همه کسو زدم... حوصله هیچکس و ندارم... از عشق و عاشقی و دوستی ام متنفرم...

زخم بدی روی قلبم موند ... اونقدر درد می کنه که دردش همه روز ای بد و بهم یاداوری می کنه ...

من تنها موندن و به یه زندگی احمقانه ترجیح دادم دیگه چقدر حماقت کنم ... از این زندگی چیزی غیر گریه و ترس از دست دادن و تنهایی و استرس و افسردگی نصیبم نشد...

البوم عروسیم یاداور روزای قشنگ زندگیم بود اونم امروز سوزوندم ... لباس عروسمم سوزوندم یعنی هرچی یادگاری داشتم سوزوندم اونم مثل زندگیم که سوخت و تباه شد خاکستر شدن... حالم بده ولی بدتر از اون روزی نیست که اون مکالمه ها رو گوش میدادم ... حالم بده ولی نه بدتر از اون روزی که از خونه امدم بیرون و هوا سرد و تاریک بود با گریه و بدون هیچ پولی از خونه زدم بیرون ...حالم بده  ولی نه بدتر از اون  روزایی که اون ....حالم بده .... ولی تمومش کردم ... به همه ام به دروغ می گم زندگی خوبه قشنگه حالم خوبه  هوا خوبه ...ولی حقیقتش دارم خفه میشم  ...نفسم بالا نمیاد ....